Wywodził się z starego rodu Toporów (Toporczyków) - będących właścicielami Pilicy - którzy uważali się za potomków Sieciecha ( palatyna Władysława Hermana). Nie wiadomo kiedy się urodził, stało się to być może około 1320r. lub później. Rozpoczął swoją działalność polityczną za czasów Kazimierza Wielkiego i stał się jego współpracownikiem. Król w 1349r. wysłał Ottona do wymuszenia daniny i robocizny ze Złotej koło Sandomierza, dzierżawionej przez biskupa krakowskiego Bodzantę. Otton nie uląkł się, gdy biskup zagroził mu klątwą i wykonał swoje zadanie. Jan Długosz prawdopodobnie zupełnie niesłusznie przypisuje mu udział w sprawie śmierci księdza Baryczki. Około 1350r. lub 1352r. Otto został starostą ruskim i był nim do śmierci króla Kazimierza. W jego to imieniu zarządzał terenami Rusi Czerwonej, którą Kazimierz Wielki przyłączył do Polski. Od momentu objęcia tego stanowiska zaczęła przyspieszać jego kariera polityczna. Za swoją lojalność wobec króla otrzymał od niego ziemię na wschodnich terenach Polski – między innymi Łańcut. Za rządów Ludwika Węgierskiego (Andegaweńskiego), a właściwie jego matki Elżbiety Łokietkówny, w latach 1371 - 1372r. Otton został starostą generalnym wielkopolskim. Jednak zrezygnował z tego stanowiska ze względu na wrogość do niego szlachty wielkopolskiej. W zamian za to dostał kasztelanię wiślicką, którą miał do roku 1376. W 1376 r. otrzymał urząd wojewody i starosty sandomierskiego. W latach 1377 – 1381, czyli w ostatnich latach rządów Elżbiety Łokietkówny jako regentki swojego syna Ludwika, Otton był jednym z najważniejszych polityków w Polsce. Był wówczas w grupie politycznej dążącej do władzy centralnej w naszym kraju. Otto miał duży majątek, który ciągle powiększał. Oprócz Pilicy i tutejszej warowni, czyli zamku Pilcza na Smoleniu, oraz wiosek Biskupice, Przychody, Przyłubsko, Domaniewice, Kleszczowa, Bydlin, Siadcza, Złożeniec, Strzegowa, Dłużec, Kąpiele, Wierbka, Łosieniec, Lgota, Załęże, Żedów posiadał też Łańcut, Kańczugę i okoliczne wsie, Tyczyn, Zalesie k. Rzeszowa oraz miasto Chizin plus 15 wsi w Ziemi Sanockiej. W 1360 r. stał się właścicielem wiosek Bogucice, Szopienice, Roździeń, Załęże, które dziś są dzielnicami Katowic oraz miasta Mysłowice. Jego żoną została Jadwiga, córka Jana z Melsztyna (najbliższego doradcy Kazimierza Wielkiego) i siostra słynnego Spytka z Melsztyna. Zmarł w połowie lat 80-tych XIV w. – dokładna data śmierci też jest nieznana. Już po śmierci Ottona, Jadwiga dostąpiła niezwykłego zaszczytu – została matką chrzestną króla Władysława Jagiełły. I nie ma co do tego żadnych wątpliwości, a takowe są (i to spore) przy ustaleniu ojca chrzestnego króla. Jedynym dzieckiem (najprawdopodobniej) Ottona i Jadwigi była Elżbieta, późniejsza żona Władysława Jagiełły i królowa Polski – postać o dość ciekawym życiorysie. Otto był możnym rycerzem, wiernym swojemu krajowi i królowi. Dzięki swojej wiedzy i zdolnościom piął się po szczeblach kariery politycznej zdobywając kolejne ważne stanowiska i tytuły w ówczesnej Polsce. Był świetnym politykiem i zarządcą, cieszącym się zaufaniem króla, a także dobrym gospodarzem dbającym o swój majątek i umiejącym go pomnażać, o czym świadczy ilość posiadanych przez niego miast i wsi – w sumie ponad 40. Dzięki swojej działalności i umiejętnościom stał się postacią wpisaną w historię Polski.
miriam(ml)
