Dlatego Elżbietę i Jagiełłę traktowano jako rodzeństwo kanoniczne. Elżbieta była najbogatszą panną w Polsce, właścicielką klucza dóbr: pileckiego i łańcuckiego. W młodości została dwukrotnie porwana – najpierw przez pierwszego męża Wiśla Czambora, a potem przez drugiego męża Odrowąża Jańczyka Jańczykowicza Hińczyńskiego. Trzecim Jej mężem był Wincenty Granowski. Miała z nim 2 synów i 2( lub 3) córki. Czwartym mężem Elżbiety został król Władysław Jagiełło. Do małżeństwa doszło pomimo sprzeciwu ówczesnych możnych polskich bardzo niechętnych temu. Było to małżeństwo  zawarte z miłości. Elżbiety nikt nie posądzał  o zdradę męża, tak jak pozostałe 3 żony króla. Dla Jagiełły była ona trzecią żoną. Ślub odbył się w Sanoku 2.05.1417r., a koronacja na królową Polski w Jej imieniny – 19.11.1417r. na Wawelu w Krakowie. Zmarła po 3 latach małżeństwa 12 maja 1420 r. i została pochowana w Katedrze Wawelskiej. Jej syn Jan miał dużo dzieci, dzięki czemu wiele rodów królewskich w Europie i polskich rodzin szlacheckich ma Elżbietę wśród swoich przodków.