„Siedemnasty września”

„Długośmy na ten dzień czekali

Z nadzieją niecierpliwą w duszy

Kiedy bez słów towarzysz Stalin

Na mapie fajką strzałki ruszy

Krzyk jeden pomknął wzdłuż granicy

I zanim zmilkł zagrzmiały działa

To w bój z szybkością nawałnicy

Armia Czerwona wyruszała.

   A cóż to za historia nowa?

   Zdumiona spyta Europa.

   Jak to? – To chłopcy Mołotowa

   I sojusznicy Ribentroppa.

Zwycięstw się szlak ich serią znaczył

Sztandar wolności okrył chwałą

Głowami polskich posiadaczy

Brukują Ukrainę całą.

Pada Podole, w hołdach Wołyń,

Lud pieśnią wita ustrój nowy,

Płoną majątki i kościoły

I Chrystus z kulą w tyle głowy.

    Nad polem bitwy dłonie wzniosą

   We wspólną pięść, co dech zapiera

   Nieprzeliczone dzieci Soso

   Niezwyciężony miot Hitlera.

Już starty z map wersalski bękart,

Już wolny Żyd i Białorusin,

Już nigdy więcej polska ręka

Ich do niczego nie przymusi.

Nową im wolność głosi „Prawda”,

Świat cały wieść obiega w lot,

Że odtąd jeden łączy sztandar

Gwiazdę, sierp, Hackenkreuz i młot.

    Tych dni historia nie zapomni

    Gdy stary ląd w zdumieniu zastygł

    I święcić będą wam potomni

    Po pierwszym września – siedemnasty.”

Pamiętajmy......