O, mamo, otrzyj oczy,

Z uśmiechem do mnie mów,

Ta krew co z piersi broczy,

Ta krew, to za nasz Lwów!

Ja biłem się tak samo,

Jak starsi, mamo chwal!

Tylko mi ciebie, mamo,

Tylko mi Polski żal!

Z prawdziwym karabinem

U pierwszych stałem czat,

O nie płacz nad swym synem,

Że za Ojczyznę padł.

Z krwawą na piersi plamą

Odchodzę dumny w dal,

Tylko mi ciebie, mamo,

Tylko mi Polski żal!

Czy jesteś , mamo, ze mną?

Nie słyszę twoich słów,

W oczach mi trochę ciemno,

Obroniliśmy Lwów!

Zostaniesz biedna samą,

Baczność, za Lwów cel, pal!

Tylko mi ciebie, mamo,

Tylko mi Polski żal!

       W walkach o Lwów z wojskami ukraińskimi walczyli głównie ludzie młodzi, czasem jeszcze właściwie dzieci. Większość z nich zginęła. To właśnie ich nazwano „orlętami lwowskimi”. We Lwowie jest Cmentarz Orląt, zniszczony przez Rosjan po II wojnie światowej zupełnie i odbudowany w części przez Polaków  pod koniec XX w. Pamiętajmy o nich…..